- bachnąć
- bachnąć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk IVa, bachnąćnę, bachnąćnie, bachnąćnij, bachnąćnął, bachnąćnęli, pot. {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'uderzyć (kogoś, coś, wcoś, o coś) silnie, nagle, z rozmachem, całym swoim ciężarem, także czymś ciężkim, tępym (o coś masywnego); walnąć, rąbnąć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Bachnąć kogoś w plecy, nos, zęby. Zatoczył się i bachnął całym sobą o ziemię. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'z całą siłą rzucić czymś ciężkim, masywnym o podłoże': {{/stl_7}}{{stl_10}}Bachnął o ziemię wyładowanym plecakiem.3 {{/stl_10}}{{stl_7}}'upaść ciężko, bezwładnie; gruchnąć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Podcięte drzewo bachnęło z trzaskiem łamanych gałęzi. Potknął się i bachnął jak długi. Bachnął po pijanemu w błoto. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.